SINIRLARI BELİRLEDİK

Öğle saatlerinde baktım Ecrin Yaren ortalıklarda yok. Ortada kuşkulu bir sessizlik.. Kesin bi yaramazlık peşinde derken bi baktım odasında masumluğa bürünmüş boya kalemleriyle uğraşıyor. Ecrin'e şaştım kendime kızdım:) Hadi madem dedim birlikte birşeyler yapalım.

Bir ev resmi çizdim. Ecrin de çizgilere büyük bir keyif ile saç lastiklerini dizdi. Biraz sabır gerektiriyordu bu iş. lastikler fırlayıp gidiveriyordu minik ellerinden. Büyük bir itinayla dizdi renkli lastiklerini. Arada bir of anne bana yardım et demeyide ihmal etniyordu tabi

Ecrin kendinden beklenilmeyen bir sabır ile işlemi tamamladı. 'Hadi yine yapalım 'dedi.

Tamam, dedim . Ama bu sefer farklı nesneler kullanalım. Ne dersin? dedim. Ve çok önce alıp ama hiç amacına yönelik oynamadığı, oyuncağını gösterdi, 'Bununla yapalım' tamam, dedim

Bu sefer daha kolaydı işi. Hem sınırları kavramıştı hem de bu oyuncakları kontrol etmek daha kolaydı.

'Ben sıkıldım boyayalım artık 'dedi. Doğrusu çok daha önce beklediğim bi tepkiydi bu.

Ecrin yaren şu aralar büyük alanlar boyamaktan hiç hoşlanmıyor, çabucak sıkılıyor oyüzden sadece pencereleri boyadı bebeğim. Anne keselim mi bu evi, dedi. Şaşırdım ve mutlu oldum. Beni yönlendiriyordu. Hangi ara büyün bebeğim ,dedim içimden. Ve tırtıklı makası ile birazcık yardımım sayesinde kestik. Şimdide çiviyle duvara asalım , dedi. İşte onu yapamadık!